Als systeemdenker en ‘sensemaker’ bekijk ik de wereld vanuit verschillende invalshoeken en vraag ik me voortdurend af waarom iets zus is en eigenlijk niet zo? Het is dan ook niet vreemd dat kijken, bevragen en doorgronden — mensen laten pauzeren en nadenken, en hen helpen te duiden wat ze zien en ervaren, wie ze zijn en kunnen zijn — de kern van mijn werk is geworden.

 

Ik stel wat ik zie als de meest waardevolle levensvragen. Vragen zoals wie ben ik?, waar ben ik naartoe op weg? en hoe weet ik wat ik weet? Dit soort vragen zijn vaak het begin van indringende gesprekken over hoe we ons verhouden tot onszelf en anderen, en over de manier waarop we leidinggeven in tijden van grote verandering en onzekerheid.

 

Door de mensen met wie ik werk deze gesprekken te laten voeren, zowel met zichzelf als over zichzelf, worden ze zich bewust van wie ze werkelijk zijn en wat ze willen betekenen. Pas dan kunnen ze beginnen met het bouwen van een adaptief vermogen tot verandering en zelfvernieuwing. Het vermogen dat nodig is om te gedijen in complexiteit, ongebaande wegen te verkennen en nooit eerder ingebeelde mogelijkheden te ontdekken. Om vooruit te kunnen, ook als alles om hen heen onzeker en voor meerderlei uitleg vatbaar is.

  

Mijn loopbaan laat zich omschrijven als veelzijdig, gelaagd en veelvormig ∆ — van marketing en uitgeven naar executive leiderschap, strategie- en innovatie-consultancy en organisatie- en leiderschapsontwikkeling. En nog veel meer dingen die ergens tussenin vallen en alleen al daarom niet eenvoudig in een hokje te plaatsen zijn. Maar altijd met mijn meanderende nieuwsgierigheid als rode draad, veelal uitgedrukt in die ene vraag: waarom is het zus en niet zo? Een vraag die keer op keer het startpunt bleek voor betekenisvolle verandering en vernieuwing voor de organisaties, leiderschapsteams, senior executives en andere professionals met wie ik het voorrecht heb, en had, te werken.

​

​

​

​